3. Komunikacja niewerbalna

Komunikacja niewerbalna to przekazywanie informacji bez użycia konwencjonalnych komunikatów werbalnych. Można ją również zdefiniować jako nieświadome „uzupełnienie” komunikacji werbalnej, dostarczające słuchaczowi bardziej autentycznych informacji w treści wiadomości. Innymi słowy, jest to komunikacja bez słów.

Nasze sygnały niewerbalne mogą być świadome (wyuczone) lub nieświadome (intuicyjne). W komunikacji niewerbalnej kluczowe jest rozważenie, co nadawca zamierza przekazać za pomocą sygnałów niewerbalnych i jak odbiorca je interpretuje.

Ludzie z różnych kultur mogą różnie interpretować te same znaki komunikacyjne, w zależności od ich historii, tradycji i zwyczajów. Może to prowadzić do błędnej komunikacji lub nieporozumień.

Komunikację niewerbalną można podzielić na następujące kategorie:

  • Informacje odbierane wizualnie: Sygnały widziane przez odbiorcę, takie jak postawa, gesty, mimika twarzy, uśmiechy, kontakt wzrokowy itp.
  • Sygnały odbierane poprzez dotyk: Przykłady obejmują uścisk dłoni, poklepanie po ramieniu, pocałunek itp.
  • Sygnały odbierane przez inne źródła: Takie jak odległość, zapach, czas, otoczenie itp.

Więcej informacji tutaj: https://www.delfi.lt/mokslas/mokslas/19-triuku-padesianciu-suprasti-zmoniu-kuno-kalba-78925239

2.4.1. Wymiary komunikacji niewerbalnej

Wszystkie niuanse związane ze słowami - charakterystyka głosu, styl mówienia - są również częścią komunikacji niewerbalnej. Opanowanie tych aspektów pomaga w skutecznej komunikacji lub lepszym zrozumieniu partnera, z którym się komunikujesz.

Można wyróżnić siedem wymiarów komunikacji niewerbalnej:

o Ruch ciała i kinezyka: Obejmuje gesty, ruchy ciała, kończyn, mimikę twarzy, ruchy oczu, postawę itp.

o Cechy fizyczne: Takie jak kształt ciała, ogólna atrakcyjność, zapachy ciała, wzrost, waga, włosy i kolor skóry.

o Dotyk: Przykłady obejmują głaskanie, uderzanie, trzymanie, uściski dłoni i pożegnania.

o Niewerbalne sygnały głosowe (paralingwistyka): Charakterystyka głosu i wokalizacje, takie jak śmiech, szept, wzdychanie, płacz, pauzy głosowe itp.

o Proksemika: Postrzeganie przestrzeni, w tym przestrzeni osobistej i odległości między osobami.

o Artefakty: Manipulowanie przedmiotami, które mogą stymulować określone zachowania lub reakcje, takie jak peruki, sztuczne rzęsy, kosmetyki itp.

o Czynniki środowiskowe: Meble, style architektoniczne, wystrój wnętrz, oświetlenie, dźwięki, kolory i temperatura, które mogą przekazywać określone informacje.

2.4.2. Znaczenie komunikacji niewerbalnej dla statusu osobistego

Informacje o wpływie i pozycji są zwykle przekazywane niewerbalnie, tj. maniery, mowa, sposób siedzenia itp. Osoby na wyższych stanowiskach zwykle mniej obserwują osoby na niższych stanowiskach. Ci drudzy spędzają dużo czasu obserwując tych pierwszych. Przełożeni czują się uprawnieni do dyktowania tematu rozmowy. Przełożony może z łatwością przerwać podwładnemu i zmienić temat rozmowy, ale trudno sobie wyobrazić, aby podwładny zrobił to samo, chyba że jest to nagła sytuacja.

2.4.3. Informacje pochodzące z gestów i ruchów

Pozycja rąk, wyraz oczu, wygląd, dane fizyczne są ważne w procesie komunikacji. Nasz wygląd, atrakcyjność i makijaż mają duży wpływ na komunikację. Każdemu przyjemniej jest komunikować się z osobą o dobrym wyglądzie i kulturalnych manierach. Niektóre dane można zmienić: farbowanie lub obcinanie włosów, zmiana akcesoriów, kosmetyków itp.