Wstęp
TEMAT 1. WPROWADZENIE DO KONCEPCJI INTELIGENCJI KULTUROWEJ I PRACY ZESPOŁOWEJ.
KONCEPCJE
Inteligencja to wrodzona zdolność umysłowa obejmująca analizę, planowanie, rozwiązywanie problemów, myślenie abstrakcyjne i procesy uczenia się (Gottfredson, 1997, cyt. Sternberg, Kaufman, 2011).
Kompetencja to rozwinięty potencjał/umiejętność pożądanej działalności w praktyce (Lindberg, Rantatalo, 2015).
Komunikacja to sposób przekazywania informacji indywidualnie lub w grupie (Guffey, 1998).
Kultura – powiązane ze sobą wartości, zasady społeczne, styl życia, interpretacja i model zachowań (Schachtner, 2014).
Różnorodność kulturowa to interakcja różnych kultur oparta na wzajemnym szacunku (Fylkesnes, 2018).
Różnice kulturowe – sytuacja kulturowa, ekonomiczna, polityczna i społeczna lub społeczna każdego kraju, która kształtuje normy zachowań, zwyczaje, tradycje specyficzne dla każdego kraju/narodu (Fee i Gray, 2011)
Inteligencja kulturowa, KI: Jak bardzo jesteś wykształcony kulturowo?
· Zdolność jednostki do kształtowania własnego zachowania poprzez skuteczne i pełne szacunku działanie w środowisku wielokulturowym.
· Osoba o niskim IQ nie jest w stanie ocenić informacji otrzymanych od osób z różnych kultur lub środowisk kulturowych, a komunikacja z taką osobą zwykle nie działa.
· Wręcz przeciwnie, wysoki wskaźnik KI zwiększa produktywność danej osoby w miejscu pracy i poprawia jej umiejętności negocjacyjne. Dlatego firmy często sprawdzają, czy pracownicy z różnych środowisk kulturowych potrafią skutecznie współpracować.
KI oblicza się biorąc pod uwagę następujące kryteria:
· wewnętrzne pragnienie człowieka poznania innych kultur,
· zrozumienie różnic kulturowych,
· poczucie elastyczności,
· kontakt z ludźmi z różnych środowisk kulturowych.
Źródło obrazu https://www.linkedin.com/pulse/why-building-right-team-key-success-edward-beale
Zespołem nazywamy dwie lub więcej osób, które są ze sobą powiązane i wpływają na siebie nawzajem, aby osiągnąć wspólny cel (Stoner J.A.F., Freeman R.E., Gilbert D.R.Jr., 2001, s. 489).
Według V.Barvydienė i J.Kasiulisa (2001) efektywne grupy robocze, które osiągnęły najwyższy poziom, nazywane są zwykle zespołami.
R. Bleckhard (1982) definiuje zespół jako grupę ludzi składającą się z dwóch lub więcej osób, które współpracują, aby wykonać określone zadanie.
Zespół to grupa osób współpracujących ze sobą, w której obecność wszystkich osób jest konieczna do osiągnięcia wspólnego celu i zaspokojenia indywidualnych potrzeb każdego członka grupy. Grupę taką tworzą ludzie podobni i jednocześnie różni (Barvydienė V., Kasiulis J., 2001, s.75). To definicja najlepiej opisująca zespół.
Główne cechy pracy zespołowej według B. Vijeikienė i J. Vijeikisa (2000) to:
· współpraca,
· wzajemna pomoc,
· Równowaga jednorodności i różnorodności.
Praca zespołowa nabiera ogromnego znaczenia, gdy konieczna jest skuteczna realizacja celów, szybkie dostosowywanie się do stale zmieniających się wymagań użytkowników – nowe skomplikowane technologie, profesjonalne rozwiązywanie problemów.